-
1 mienie mieni·e
-ant[prywatne, państwowe] property -
2 mieni|e
n sgt książk. possessions, property- mienie państwowe public property- w pożarze utracił całe swoje mienie he lost all his possessions in the fire- przepadek mienia confiscation of propertyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mieni|e
См. также в других словарях:
mienie — n I, blm książk. «ogół rzeczy materialnych będących czyjąś własnością; majątek, dobytek» Mienie ruchome, nieruchome. Mienie państwowe, społeczne, osobiste. Utracić, roztrwonić mienie. Przepadek mienia na rzecz skarbu państwa … Słownik języka polskiego
defraudować — ndk IV, defraudowaćduję, defraudowaćdujesz, defraudowaćduj, defraudowaćował, defraudowaćowany «dopuszczać się defraudacji; przywłaszczać sobie coś powierzonego (zwłaszcza pieniądze); sprzeniewierzać» Defraudować mienie państwowe, pieniądze… … Słownik języka polskiego
gospodarstwo — n III, Ms. gospodarstwowie; lm D. gospodarstwoarstw 1. «posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania; rolna lub przemysłowo rolna jednostka produkcyjna» Gospodarstwo indywidualne, spółdzielcze, zespołowe. Gospodarstwo wzorowe, zaniedbane.… … Słownik języka polskiego